Hallo allemaal,

Ik zal me even voorstellen aan jullie.

Mijn naam is Fido en ik ben een Burmese kat van 7 jaar.

Op deze foto natuurlijk niet, maar dat is een begin van mijn verhaal...............

Dit ben ik dus ;-) toen ik net bij mijn nieuwe baasje was!

Ik heb al een hoop verhuizingen meegemaakt: van Utrecht naar Doorwerth, naar Woerden, naar Den Haag en weer naar Doorwerth …….. pffffffff.. wat een tijd zeg. Inmiddels ben ik door al dat gedoe verdorie al bijna 5 jaar geworden zeg en heb ik nog geen eigen plekje. Ik vond Utrecht wel het leukst, met die stomme conifeer. Ik heb hem lekker kapot gemaakt, grinnik grinnik. De laatste keer in Doorwerth vond ik het niet meer zo leuk. Niet dat ik het niet naar mijn zin had, ik mocht gewoon naar buiten en ik mocht bij baasje slapen en ik kende het inmiddels daar wel omdat ik daar wel eens eerder geweest was. Ik herkende mijn eigen pla…..eeh, geur wel daar. Maar baasje is daar toen weggegaan omdat het niet meer goed ging…. En nu zit ik er weer… lekker raar dan. Na een half jaar is baasje weer verdrietig, en we moeten misschien weer weg. Ik vind dat helemaal niet leuk. Ten eerste omdat baasje verdrietig is en ten tweede omdat ik dan alweer moet wennen aan een nieuwe omgeving. Ik heb er wel een beetje genoeg van om eerlijk te zijn. Al met al vind ik baasje toch belangrijker dan maar te mokken over weer een nieuwe sproei ple… ehhh, woning. Het gaat geloof ik allemaal wel. Zit veel bij baasje omdat ze verdrietig is. Het slechte nieuws is gekomen………. baasje wil niet meer met Marc verder. Marc was het vriendje van baasje. Ik noem hem geen baasje omdat hij dat niet is, omdat "vrouwtje" het baasje is. Ik vind baasje trouwens ook leuker staan dan vrouwtje… Jij niet?? Vriend van baasje (Marc dus) was wel verder heel aardig tegen mij. Al snapte ik er niks meer van. Maargoed, daar zal ik wel een kat voor zijn?!? Gelukkig hoefden baasje en ik daar niet meteen weg, we mochten nog even blijven. Maar oh, wat heb ik gebaald zeg. Weer een ander huisje snif snif, en baasje ook al zo verdrietig. Gelukkig kon ik elke avond lekker bij baasje liggen. Dat vond ze wel fijn, en dat had ze ook wel nodig hoor. Ik kan dan wel "maar" een kat zijn, maar ik weet best wel wat ik doe. Toen baasje (eigenlijk best laat) thuis kwam, zat ze maar te sms’en. Ik dacht meteen: Oh, nee!!! Niet weer verhuizen hè! Na een weekje of twee, kwam er een ander meisje over de vloer…. En baasje was weg……. Ik was zo verdrietig, ik dacht dat ze me verlaten had….. Maar ze kwam gelukkig weer thuis. Die zelfde week, alleen een paar dagen later, rond bakschoonmaak tijd, kwam die jongen langs waarmee baasje elke keer mee zat te sms’en en te msn-en. Hij was wel aardig, maar ja….. wat mot baasje met zo'n jongen nou?? (dacht ik ook over Marc hoor toen hij met dat meisje aan kwam zetten.)

Hij was wel vriendelijk tegen me, dus wie ben ik om verder dan geen aandacht te gaan vragen bij zo'n knulletje?? Hè, toch? Groot gelijk…. Hou wel van aaitjes. Vooral nu, omdat het allemaal zo raar is voor me.

Het is inmiddels September, Oh, nee…. Het is maar 1 week geleden of misschien 2 weken (ik kan geen kalender lezen) dat baasje gaat wandelen.(4 september 2004) Airborne?? Moeilijk woord… zal wel maar ik moet gewoon thuis blijven. Op 21 Oktober 2004 is het zover, baasje trekt het schilders pakje aan. Ik word bang: weer verhuizen maar waar naar toe?

Gelukkig is het maar een paar straten verderop. Remko (want zo heet dat nieuwe kereltje van het baasje) helpt ijverig mee. Uiteindelijk (nadat ik me een paar keer in de bank had verschanst, en toch weer ontdekt werd) waren ze om een uurtje of..?? 10 of zoiets klaar. Baasje was al erg vroeg begonnen, maar vond het wel gek dat baasje en die Remko alles alleen moesten doen…. Dat snap ik niet hoor…..

Het is meteen gezellig als Remko foto’s maakt, dat touwtje is zo leuk dat daar bij hangt….. maar goed, dat zullen jullie wel niet hebben, hoor er nooit iets over van jullie….

Wat ik ook heel erg goed kan is vechten, baasje en Remko houden er alleen niet zo van. Maar ik haat die stomme rode rot kat hier uit de buurt. Als ik ga dreigen loopt iedereen weg, maar hij niet.

En soms doet dat best pijn…

Maar niet alleen ik hoor, die rode snertkat heb ik ook een lesje geleerd!

Hahaha, zijn halve vacht zit tussen mijn nagels…… (baasje, kom je even helpen om het weg te halen??)

Oh ja, hahahaha, hier heb je dat leuke touwtje van dat fototoestel van Remko.

Inmiddels is het bijna Kerstmis geworden en wat is er nou het leukst van Kerst?

DE DOOS WAAR DE KERSTBOOM IN ZIT!!!!

JAHOEEEEE!!!